چه عاملی باعث می شود که فرد مبتلا به دمانس پرخاشگر شود؟

افراد مبتلا به دمانس که آلزایمر نیز نوعی از آن است نیازهای مشابهی مثل همه ما دارند. آنها هم نیاز دارند که راحت باشند، درد نداشته باشند، با دیگران ارتباط برقرار کنند، احساس موثر بودن بکنند و در کل حالشان خوب باشد.

با این حال، این افراد ممکن است نتوانند خودشان نیازهایشان را بفهمند و ندانند که چگونه این نیاز ها را رفع کنند.این حالت باعث می شود که آنها جوری رفتار کنند که اطرافیانشان رفتار آنها را چالش برانگیز و یا حتی پرخاشگرانه ببینند.این نوع رفتار ممکن است شیوه فرد برای رسیدن به آنچه که به آن نیاز دارد باشد. مثلا ممکن است نشانه ای از این باشد که به نیازشان پاسخ داده نمی شود و یا تلاشی برای برقراری ارتباط با دیگران باشد. درک اینکه چه چیزی باعث چنین رفتاری در فرد می شود می تواند به شما برای یافتن راه حل کمک کند. از این رو در سه بخش برخی از توضیحات احتمالی برای علت پرخاشگری این افراد بیان می شود.

نیاز های جسمانی: 

• فرد ممکن است دچار درد، عفونت یا یک ناراحتی (از جمله یبوست، تشنگی یا نشستن طولانی مدت) باشد. عوارض جانبی داروها یا مصرف بیش از حد آنها هم ممکن است موجب گیجی و خواب آلودگی بیشتر فرد شود. در این شرایط احتمال دارد که کمتر قادر به فهمیدن نیازهای خود باشند و نسبت به نیازهایشان آگاهی پایین تری داشته باشند.
• ممکن است چیزی در محیط باشد که برای فرد مبتلا به دمانس به نظر آزار دهنده بیاید. محیط بیش از حد شلوغ (مثلا حضور تعداد زیاد افراد)، بیش از حد گرم، سرد، پر سر و صدا و یا روشن برای آنها آزار دهنده است. بر عکس آن هم محتمل است یعنی محیط به اندازه کافی تحریک برانگیز نباشد و فرد از محیط اطرافش هیچ چیزی دریافت نکند.
• بینایی یا شنوایی ضعیف در این افراد منجر به سوء برداشت می شود، به این صورت که شخص آنچه را که می بیند یا می شنود با چیز دیگری اشتباه می گیرد.
• وجود حالت هذیان (حالتی که فرد به عقایدی باور دارد که اصلا وجود ندارند و با منطق قابل بررسی نیستند) و یا توهم (که فرد چیزهایی را ادراک می کند که وجود خارجی ندارند) می تواند برایشان گیج کننده و ترسناک باشد. این امر موجب می شود که فرد مبتلا به دمانس به شیوه ای پرخاشگرانه نسبت به این حالات پاسخ دهد. دمانس حتی بر قضاوت و خود کنترلی فرد نیز تاثیر دارد. آنها ممکن است قدرت کنترل خود را از دست بدهند یا آگاهی کمتری نسبت به اینکه چه نوع رفتاری در چه نوع موقعیتی مناسب است داشته باشند.

نیازهای اجتماعی:

فرد مبتلا به دمانس از احساس تنهایی آزار می بیند. آنها شاید زمان زیادی را با دیگران صرف نکنند یا حتی وقتی که دیگران هم حضور دارند، احساس ارزشمندی نکنند. بی حوصله باشند، کار زیادی نداشته باشند. حتی تنوع بیش از اندازه متخصصانی که برای کمک و یا مراقبت از فرد حضور دارند و هر کدام رویکرد و روش های متفاوت دارند می تواند برای فرد گیج کننده باشد.

تصور کنید که فرد مبتلا به دمانس به یکی از متخصصان اعتماد نداشته باشد و یا شاید هم او را دوست نداشته باشد. در این حالت فرد ممکن است سعی کند شرایطش را از آن شخص پنهان نگه دارد.

نیازهای روانشناختی:

او ممکن است احساس کند که حق و حقوقش مورد احترام دیگران نیست و یا حتی نادیده گرفته می شود. این ممکن است به دلیل سوء برداشت و یا مشکلات حافظه باشد، اما نباید فراموش کرد که در بعضی اوقات ممکن است این احساس درست هم باشد. به عنوان مثال، ممکن است احساس کند که دیگران از انجام کارهایی که او دوست دارد انجام بدهد، جلوگیری می کنند یا حتی از اینکه قادر به انجام وظایف خود مانند درست کردن یک فنجان چای نیست احساس ناامیدی کند.

در صورت بروز افسردگی یا سایر مشکلات روحی و روانی در چنین افرادی مشکلات آنها نیز شدت می یابد.

آنها ممکن است قصد و هدف شخصی که ازشان مراقبت می کند را بد برداشت کنند. به عنوان مثال، مراقبت یک شخص دیگر از آنها ممکن است به عنوان یک تهدید و یا حمله به حریم شخصی خود تلقی شود. پذیرفتن کمک دیگران در کارهای شخصی شان مانند شستشو، لباس پوشیدن و یا رفتن به توالت می تواند ناراحت کننده و استرس زا باشد، به خصوص اگر فرد متوجه نباشد که چه اتفاقی دارد برایش می افتد.

اطرافیان و خانواده هایشان نیز ممکن است فرض کنند که آنها، دیگر نمی تواند کارهای خود را انجام دهند یا آنها را در تصمیماتی که بر زندگیشان تأثیر می گذارد، دخالت ندهند. این باعث می شود که فرد عصبانی شود زیرا به حرف هایش گوش نمی دهند و یا نادیده گرفته می شود.

محیطی که عجیب و غریب و نا آشنا به نظر می رسد نیز یک نوع احساس تهدید در او  ایجاد می  کند و ممکن است فکر کند که در خانه اش غریبه است.

در نهایت، دشواری در کار کردن در محیط بیرون از خانه باعث می شود که واقعیت را متفاوت از دیگران تجربه کنند. بدین معنا که اگر آنها بر این باورند که باید خودشان فرزندان را از مدرسه به خانه بیاورند، در صورتی که  دیگران  از انجام این کار جلوگیری کنند، احساس بدی به آنها دست می دهد و ممکن است پرخاش کنند.

در این سه قسمت دلایل احتمالی برای بروز پرخاشگری در افراد مبتلا به دمانس بررسی شد. با آگاهی از این شرایط امید است که بتوان بیشتر آنها را درک و حمایت کرد.